end game..

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΤΟ ΕΝΤ ΓΚΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΟΠΛΗΚΤΟΙ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΘΟΥΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.(ΛΕΥΚΟ ΑΔΕΛΦΑΤΟ ΚΑΙ ΣΙΑ).."Ο ΝΩΟΝ ΝΟΗΤΩ"ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΟΣΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΘΩΔΟΡΗ Η ΤΟΥ ΓΚΙΟΛΒΑ ΑΛΛΑ ΝΤΠ=ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ...ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝ ΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΕΘΝΗ ΜΕ ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ...

ΑΣΚΗΤΙΚΑ (ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΕΣΒΙΤΗΣ ΤΟΜΟΣ Β2 ΛΟΓΟΙ Γ-ΙΑ ΣΕΛ 20)

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΡΜΗ ΧΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΟΡΜΗ ΧΑΡΑΣ ΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΣΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ.ΜΕΣΑ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΦΘΕΙΡΟΝΤΑΙ,ΚΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΞΟΥΝ.ΤΟ ΣΩΜΑ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΡΜΗ ΤΗΣ,ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΛΥΟΝΤΑΙ,ΚΑΙ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΘΗ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ.Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΗΙΝΑ,ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΑΣ,ΚΑΙ ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ.ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ.ΑΜΗΝ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΔΟΞΑ.

Τι είναι η ψυχή; www.filokalikes-selides.blogspot.com τετελεσθαι

Τι είναι η ψυχή;


Από το βιβλίο: Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Η΄ ΕΚΔΟΣΗ



Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης δίνοντας τον ορισμό της ψυχής λέγει ότι είναι ουσία κτιστή, ζώσα, νοερά, μεταδίδουσα στο οργανικό και αισθητικό σώμα ζωτική δύναμη και αντιληπτική των αισθητών, έως ότου βέβαια παραμένει το σώμα στην ζωή1. Η ψυχή εισάγει ζωτική δύναμη στον σωματικό οργανισμό για την ενέργεια των αισθήσεων2. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα κινείται από την δύναμη και την ενέργεια της ψυχής. Έτσι η ψυχή είναι κτιστή, γενητή. Δημιουργημένη από τον Θεό, είναι νοερά και ζώσα ουσία, πού μεταδίδει την ζωή στο σώμα, έως ότου διατηρείται η ενότητα ψυχής και σώματος, με την βοήθεια και ενέργεια του Θεού. Έναν ολοκληρωμένο ορισμό για την ψυχή μας δίνει ο όσιος Νικήτας Στηθάτος. Γράφει: «Ουσία δε ψυχής εστίν, ως και άλλοις πεφιλοσόφηται κάλλιστα, απλή, ασώματος, ζώσα, αθάνατος, αόρατος, σωματικοις οφθαλμοίς μηδαμώς θεωρούμενη, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος, οργανικώ κεχρημένη σώματι και παρεκτική τούτω ζωής κινήσεως, αυξήσεως, αισθήσεως και γεννήσεως, νουν έχουσα μέρος αυτής το καθαρώτατον, πατέρα και προβολέα του λόγου, αυτεξούσιος φύσει, θελητική τε και ενεργητική και τρεπτή ήτοι εθελότρεπτος, ότι και κτιστή»3.

Ο ορισμός αυτός φανερώνει μερικές αλήθειες. Κατ' αρχάς ότι η ψυχή είναι κτιστή, δημιουργημένη από τον Θεό, και αυτό φαίνεται από το ότι είναι εθελότρεπτη, αυτεξούσια, έχει την δυνατότητα της επιλογής καλού και κακού. Η δυνατότητα της επιλογής, πού συνιστά το λεγόμενο γνωμικό θέλημα, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της κτιστότητος, γι' αυτό και συνιστά την ατέλεια της φύσεως, εν σχέσει με το άκτιστο τον Θεό. Έπειτα παρουσιάζεται εδώ η οντολογία της ψυχής. Πραγματικά, η ψυχή είναι αόρατη στους σωματικούς οφθαλμούς, ασώματη και απλή. Δεν μπορεί κανείς με σωματικούς οφθαλμούς να δη την ψυχή, πού σημαίνει ότι είναι νοερά, και εν σχέσει με το σώμα είναι απλή.

ΤΟ σώμα του ανθρώπου είναι σύνθετο, αποτελούμενο από διάφορα στοιχεία, ήτοι νερό, αέρα, χώμα και φωτιά, όπως υποστήριζαν και οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Γι' αυτό, το σώμα μετά την έξοδο της ψυχής από αυτό διαλύεται ατά στοιχεία από τα οποία συγκροτήθηκε. Η ψυχή είναι απλή, δηλαδή δεν αποτελείται από διάφορα στοιχεία, γι' αυτό και δεν διαλύεται μετά την έξοδο της από το σώμα. Η ψυχή, καίτοι είναι μία και αδιαίρετη, εν τούτοις είναι πολυδύναμη, έχει πολλές δυνάμεις. Ο νους είναι το καθαρότατο μέρος της ψυχής και προβολεύς του λόγου. Γι' αυτό και η ψυχή είναι λογική και νοερά. Λόγω των δυνάμεων και ενεργειών της η ψυχή δίνει ζωή, κίνηση, αίσθηση και ενέργεια στο σώμα. Γι' αυτό και το σώμα συγκροτείται και συγκρατείται από την ψυχή. Το σώμα δεν εμπεριέχει απλώς την ψυχή, δηλαδή το σώμα δεν είναι η φυλακή της ψυχής, όπως έλεγαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι, αλλά η ψυχή ζωοποιεί και συγκρατεί το σώμα του ανθρώπου. Γι' αυτό και μόλις αποχωρίζεται με την βούληση του Θεού από το σώμα, τότε το σώμα πεθαίνει, διαλύεται.





1. Γρηγορίου Νύσσης έργα, 1 ΕΠΕ, σελ. 228

2. ενθ. άνωτ. σελ. 250

3. Νικήτα Στηθάτου: Μυστικά συγγράμματα, εκδ.Παν.Χρήστου,Θεσσαλ.1957. σελ.98

ΑΓΑΠΗΣ ΛΙΜΑΝΙ ΑΙΩΝΙΟ ΣΕ ΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΕΞΗ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΧΑΡΑ.

www.kivotostoukosmou.org"

Ὀρθόδοξη Κατήχηση

Στό κατώφλι τῆς τρίτης χιλιετίας ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει νά βιώνη τό γεγονός τῆς λυτρώσεως καί τῆς σωτηρίας, ὅπως τό ἐβίωσε ἡ Ἀρχαία Ἐκκλησία καί τό παρέδωσε ὡς ἱερά παρακαταθήκη, γιά νά συνεχίσουμε τήν ἀποστολή μας μέσα στόν κόσμο. Ἡ ἁπλή αὐτή διαπίστωση αὐξάνει τήν εὐθύνη μας, ὥστε νά παραδώσουμε ἀκέραιη καί ἀνόθευτη τήν πίστη, μέ τρόπους πού δέν ὑποβιβάζουν ἤ ἀλλοιώνουν τήν ἀξία τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἡ Ὀρθόδοξη Κατήχηση εἶναι ἐκκλησιαστική. Αὐτό σημαίνει πρωτίστως, ὅτι δέν αὐτονομεῖται ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό ὀργανισμό, ἀλλά γίνεται μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί ἐμπνέεται ἀπό τήν ἀτμόσφαιρα καί τήν παράδοσή της. «Ὕστερον δέ ἀνακειμένοις αὐτοῖς τοῖς ἕνδεκα ἐφανερώθη...», καί αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ Κατήχηση εἶναι μιά ἐκκλησιολογική λειτουργία.

Ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ τήν εὐλογία τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστοδούλου, προχώρησε στήν δημιουργία αὐτῆς τῆς ἱστοσελίδας στό διαδίκτυο, μέ τόν τίτλο ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ, πού θά ἀσχολεῖται μέ θέματα Κατήχησης καί διδασκαλίας τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας εἰδικά γιά τίς ἀνάγκες τῶν ἐπισκεπτῶν τῶν ἱστοσελίδων μας.

Στόν ὄρθρο τῆς Κυριακῆς, μετά τό Ἑωθινό, τό Εὐαγγέλιο λιτανεύεται καταμεσίς στό ἐκκλησίασμα καί ἡ πράξη αὐτή εἶναι τό ἄγγελμα καί τό φανέρωμα τῆς Ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ἡ Ζωή ἀκτινο-βολεῖ ἀπό τόν Τάφο. Ἀποκεκύλισται ὁ λίθος. «Ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην». «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Πρέπει νά ξαναποκτήσωμε τό νόημα αὐτῆς τῆς μεγάλης χαρᾶς καί νά εἰσέλθουμε στήν χαρά τοῦ Κυρίου μας. Μόνο τότε μποροῦμε νά κατανοήσωμε, ὅτι ἡ λογική λατρεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι θεολογία· θεολογία πού γίνεται ἱερουργία, κήρυγμα ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Φιλοκαλία

Η Φιλοκαλία (εκ του φιλοκαλείν) είναι μια συλλογή κειμένων πατέρων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ησυχαστικής παράδοσης, που γράφτηκαν από τον τέταρτο έως τον δέκατο πέμπτο αιώνα περί της χριστιανικής προσευχής και της ζωής αφιερωμένης στον Θεό.

Στην εισαγωγή της μετάφρασης της συλλογής στην Αγγλική των Palmer, Sherrard και Ware, η φιλοκαλία ορίζεται ως "αγάπη προς το κάλλος, το εξυψωμένο, το θαυμάσιο,το αριστο και αντιληπτό ως υπερβατική πηγή της ζωής και αποκάλυψη της αληθείας". Οι συγγραφείς των κειμένων ήσαν κυρίως μοναχοί, ο αγώνας των οποίων για νοητικό εξαγνισμό και πνευματική τελείωση επαναλαμβάνεται ως θέμα στη Φιλοκαλία.

Αν και τα έργα ήσαν ευρέως γνωστά πριν την αρχική τους έκδοση στην ελληνική γλώσσα το 1782, από τότε επανεκδόθηκαν σε πολλές γλώσσες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και επτάτομη έκδοση στη Ρωσική (Dobrotolyubie) από τον Αγ. Θεοφάνη τον Ερημίτη κατά τον 19ο αιώνα. Πέραν της Βίβλου, και ορισμένων κειμένων των πρώτων χριστιανών πατέρων, η Φιλοκαλία είναι ένα έργο που ασκεί σημαντικές επιδράσεις και αποτελεί θαυμαστό παράδειγμα της ευλάβειας της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας.